در خاطرات استاد حسین لرزاده آمده است: «یک هفته که گذشت، دیگر از آن هرم گدار خبری نبود. اگر به صرافت نیفتاده بودند، آرامگاه فردوسی هرمیشکل درمیآمد.»
به گزارش پایگاه " اخبار معماری " ، روزنامه همشهری نوشت: «کتاب «ماجرای معماری سنتی ایران در خاطرات استاد حسین لرزاده» به کوشش حسین مفید و مهناز رئیسزاده و توسط نشر «مولی» منتشر شده، دربرگیرنده مطالب بسیار زیبا و خواندنی از زندگی استاد لرزاده است که بیشتر آنها به زندگینامه خودنگاشت او اختصاص دارد. در اینجا بخشی از دفتر خاطرات استاد معماری سنتی اسلامی - ایرانی را که به ساخت آرامگاه فردوسی حکیم اشاره دارد، با یکدیگر ورق میزنیم.
«تعمیر عمارت محروقه (مجلس شورا) که تمام شد، پس از چندی ساختمان یادبود آرامگاه فردوسی شروع شد. سال ۱۳۱۱ بود که به توس رفتم. مدتی بود که دیگران طرح را زده بودند و داشتند ساختمان میکردند اما طرح شبیه اهرام ثلاثه مصر درآمده بود و مهندسش هم آقای گدار بود. ذکاءالملک فروغی، نخستوزیر بود و ریاست باستانشناسی را هم به عهده داشت و شکل هرم مصری برای شاعر ایرانی، فروغی را به تعجب انداخته بود. میخواست که بنا ایرانی باشد و هویت ما را داشته باشد. همین بود که مرا خواستند. آرامگاه تا بالای پلهها بالا رفته بود و میبایست بقیه کار را شروع کنم. طرحم را کشیدم، ماکتش را ساختم، مورد پسند که واقع شد، دست به کار شدم. گفتند حجارباشی هم در اختیار توست. حجارباشی، حسین ترک بود. سنگها را در کارگاهش میبرید و میآورد. یک هفته که گذشت، دیگر از آن هرم گدار خبری نبود. اگر به صرافت نیفتاده بودند، آرامگاه فردوسی هرمیشکل درمیآمد.»
منبع:ایسنا