آموزش عالی در گذشته ایران به تکدانشمندانی محدود میشود که اگر قدمی هم در حوزه آموزش عالی برمیداشتند، تنها برای شاگردانی معدود بود که بیشترشان شاهزادگان و درباریان بودند و اگر کتابی هم مینوشتند، احتمالا تنها در کتابخانههای دربسته دربار پادشاهان یافت میشد و مردم جامعه از آنها محروم بودند.