در نتیجه می‌توان گفت که شهرهای شناور در حال تبدیل شدن به گزینه‌ای مناسب برای آینده هستند. در حقیقت، آژانس ملل متحد UN-Habitat اخیرا میزگردی درباره شهرهای شناور پایدار برگزار کرد که در آن به این موضوع تاکید ویژه‌ای داشته و با همکاری گروه معماری BIG از شهر شناور خودپایدار سازمان ملل رونمایی کرده است.

این شهر شناور میزبان 10 هزار نفر ساکن است که در سراسر جزایر شش ضلعی لنگرفته در کف اقیانوس ساخته شده است. این شهر که برای مقاومت در برابر آب‌وهوای شدید طراحی شده است، می‌تواند مواد غذایی و انرژی خاص خود را تولید کند و همچنین مدیریت دفع آب و پسماند را به عهده داشته باشد.

این شهر مدولار می‌تواند به مرور و به صورت آلی رشد کند و پناهگاه ساکنانی شود که به دلیل بلایای طبیعی یا فقدان برخورداری از مسکن، بی‌خانمان شده‌اند. این شهر که در سال 2050 میلادی به طور کامل ساخته می‌شود، به عنوان یک اکوسیستم ساخت بشر طراحی شده است که جریان‌های دایره‌ای انرژی، آب ، غذا و زباله را هدایت می‌کند.

اگرچه این شهر شناور خودپایدار مطمئنا نخستین مفهوم شهر شناور نیست، اما به‌ویژه در توانایی مقیاس‌گذاری نوآورانه است. هر جزیره حدود 4.5 جریب است، با خوشه‌ای متشکل از شش جزیره که یک دهکده در اطراف یک بندر را تشکیل می‌دهد. هر جزیره شامل خدمات مسکونی و مدنی خواهد بود؛ خواه یک مدرسه، بیمارستان یا مراکز خرید باشد. جزایر کوچکتر و خالی از سکنه در اطراف نیز به پرورش غذا یا جمع‌آوری انرژی طبیعی از باد، امواج و تابش نور خورشید می‌پردازند.