کاشی و کاشی کاری هنری است که در تمدن اسلامی با پشتوانه هنر ایرانی پیش از اسلام به اوج خود رسید و کاشی کاری سنتی یکی از صنایع دستی پر پیشینه و زیبای ایران است و در بین کشورهای مختلف اسلامی دراین زمینه ایران از مرکزیتی خاص برخوردار بوده و آثار متنوع کاشی کاری باقی مانده در گوشه و کنار این سرزمین پهناور شاهدی براین مدعاست.
به گزارش پایگاه " اخبار معماری " کاشیکاری انواع مختلف دارد که عبارتند از:
هنرکاشی سازی معرق و یا کاشی گل و بته که نزد اروپائیان بیشتر شهرت دارد از قرن هفتم هجری به تدریج زینت بخش معماری ایران، به ویژه بناهای مذهبی گردید.
اهمیت کاشی معرق نسبت به انواع دیگر کاشی، زیبایی فوق العاده و درجه استحکام آن است و به همین دلیل پس از گذشت سالیان سال بر روی بناها بر جای میماند.
در این نوع تزئین معماری اسلامی، از کاشیهای اصفهان استفاده میشود تلفیق آجر و کاشی که عموما با حرکت زیبای شطرنجی شکل میگیرد و ارزش ویژهای به معماری دوره اسلامی ایران بخشیده است.
دراین نوع از کاشی کاری خشتهای کاشی در اندازههای منظمطبق سلیقه هنرمند کاشی کار و به اقتضای فضای مورد نظر کنار هم چیده میشوند و طرح مورد نظر اعم از نقاشیهای سنتی -اسلامی و رسم الخطهای هنری و مذهبی روی آنها با ذغال به عنوان طرح اولیه کشیده میشود و سپس با رنگهای مخصوص لعاب رنگ آمیزی و نقاشی تکمیل میشود ودر نهایت به کوره میروند.
مقرنس کاری یکی از عناصر مهم تزئینی معماری است که در دنیا ساختن بناها به شکل طبقاتی که روی هم ساخته شده برای آرایش دادن ساختمانها و یا برای آنکه به تدریج از یک شکل هندسی به شکل هندسی دیگری تبدیل میشود.
این نوع کاشیها برای ایجاد طرحهای پیچیده کنار یکدیگر چیده شده و از آنها برای تزئین محراب استفاده میشده است همچنین کاشی مشبک به عنوان پنجره در دیوارهای مشرف استفاده میشده است که هم نور لازم را به داخل اتاق میرسانده و هم از اشراف خانه به بیرون جلوگیری میکرده است. مقبره جعفر اصفهانی، بقعهی شیخ صفی الدین اردبیلی و مسجد شیخ لطف الله اصفهان از زیباترین کاشیهای مشبک کاری شده است.
منبع:همشهری آنلاین