این بار آتش به جان علف‌های هرز محوطه‌ی سایت تاریخی «رَبع رشیدی» افتاد، محوطه‌ای تاریخی در منطقه‌ای که معمولا گرمای کمتری را در طول سال تجربه می‌کند، اما این‌بار گرمای هوا هشدارهای سالیانه‌ی فعالان میراث فرهنگی را در این محوطه‌ی تاریخی ثبت شده در فهرست میراث موقت یونسکو به واقعیت تبدیل کرد و آن شد تا بار دیگر هشدارها برای وارد شدن آسیب‌های بیشتر به محوطه‌های تاریخی مطرح شوند.
به گزارش پایگاه " اخبار معماری " به نقل از ایسنا، عصر روز چهارشنبه ۱۴ خرداد، خبر رسید که علف‌های هرز محوطه‌ی سایت تاریخی رَبع‌رشیدی آتش گرفته‌اند. هر چند ساعتی بعد با حضور نیروهای آتش‌نشانی، علف‌ها خاموش شد، اما وقوع این اتفاق باز هم داستانِ هشدارهای سال گذشته برای محوطه‌های تاریخی را به یاد می‌آورد که معمولا احتمال آتش‌گرفتن علف‌های هرز بلند با آغاز تابستان و گرمای هوا را تذکر می‌دهد.
تصاویر نشان می‌دهند، زمینِ برهوت در اطرافِ محوطه‌ی ربع‌رشیدی - که بخش زیادی از آن در طول سال‌های گذشته توسط مردم تملک و حتی روی آن‌ها سخت‌وساز انجام شده به حدی که برخی از خانه‌ها امروز سند قانونی دارند - سیاه شده است و بین این سیاهی‌ها باقی‌مانده‌های ربع‌رشیدی چشمک می‌زند. محوطه‌ای تاریخی که به اعتقادِ فعالانِ میراثی تبریز قطعا رشیدالدین فضل‌الله همدانی وزیر دانشمند ایلخان‌ها ۷۰۰ سال قبل و وقتی که نخستین مجموعه دانشگاهی جهان را در تبریز راه‌اندازی کرد، هیچ‌گاه تصور نمی‌کرد که شاید روزی به این وضعیت دچار شود.
از یک سو می‌گویند سال‌هاست واژه آتش‌سوزی در تابستان با محوطه‌های تاریخی در نقاط مختلف کشور عجین شده! اتفاقی که به جای تبدیل شدن به یک زنگ خطر، در حال تبدیل شدن به رخدادی ساده و روزمره است که دست‌کم یک وظیفه، از وظایف مسئولان در محوطه تاریخی کم می‌کند تا کار علف‌زنی در محوطه‌ها را به دوش گرمای هوا بیندازند و از سوی دیگر باستان‌شناسان بروز همین اتفاق را در محوطه‌های تاریخی که از قضا اغلب آن‌ها هنوز نیازمند بررسی‌ها و کاوش‌های مطالعاتی باستان‌شناسانه است، عاملی در از بین رفتن تدریجی نشانه‌های تاریخی آثار و سازه‌های تاریخی در این محوطه‌ها می‌داند.
حالا محوطه‌ی وسیع و بزرگ ربع رشیدی که یکی از مهم‌ترین مشکلات آن تملک زمین‌های حریمِ این محوطه توسط مردم و حتی ساخت‌وسازهای غیرمجاز است، بعد از آزاد سازی به کاوش‌هایی عمیق و گسترده نیاز دارد، محوطه‌ای که بیابانی بودنش خود عاملی در رشد علف‌های هرز است و به دنبال بی‌توجهی‌ها خودش هم در آتش می‌سوزد.
هر چند بزرگ شدن علف‌های هرز در این محوطه عاملی آسان‌تر برای اعلام علت آتش‌سوزی است، اما با این وجود برخی حرف و حدیث‌ها از عمدی بودن برخی از این آتش‌سوزی‌ها خبر می‌دهند که اگر حالت دوم را در نظر نگیریم، بی‌توجهی به علف‌های هرزی که هر سال یکی از هشدارهای فعالان و دوستداران میراثی صرفِ وجین کردن آن می‌گذرد، خود می‌تواند یک عامل عمدی در این اتفاق محسوب شود.
انتهای پیام
تماشای معماری آلوار آلتو
