به گزارش پایگاه " اخبار معماری  " کتاب "معماری ۶۸: منظر بین‌المللیِ نوگرایی‌های آموزشی" اثری پژوهشی است که به تاثیر معماری دهه ۶۰ و ۷۰ میلادی در سطح جهان می‌پردازد. این کتاب با آثار ۲۳ نویسنده از میان متخصصان معماری و آموزش مانند؛ ان دبار، کارولین مانیک، النور مارانز، ژان‌لویی ویولو، یحیی سپهری و ... گردآوری شده است.

در مقدمه این کتاب آمده است: "بسیاری پرسش‌ها درباره معماری و نحوه آموزش آن در طول دهه ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ بر این رشته تأثیر گذاشته است. از ژاپن تا آمریکا و با نظر بر کشورهای اروپایی، آمریکای جنوبی و خاورمیانه، گفتمان دانشجویان معماری بیانگر شیوه‌ای تقریباً یکسان در بسیاری قاره‌ها است؛ با گواه بر این مسئله که ورای نقطه انقطاعی که در ماه مه ۱۹۶۸ در پاریس ایجاد شد، نسلی وجود دارد که در طلبِ پرداختن و تجربه معماری به گونه‌ای متفاوت است.

مجموعه گروهیِ حاضر که در آن آثار ۲۳ نویسنده از میان برجسته‌ترین متخصصان موضوع گرد هم آمده، برای نخستین بار، منظری بین‌المللی از تاریخ آموزش معماری در طیِ دهه ۱۹۶۰ تا ۱۹۷۰ عرضه شده است؛ دوره‌ای با خلاقیت‌های درخشان که تحولاتی دیرپا در رشته و آموزش آن پدید آورد. به رغم آنکه معماری، به طور گسترده، به سمت علوم انسانی و همینطور تجربیات ریاضی و رایانه‌ای گشوده می‌شود، ظهور جایگزین‌های ساختاری در حوزه محیط بوم‌شناسی، محیط، یا جایگاه کاربر امروزه به همان قدر در مرکز توجهات قرار دارد."

در باب سوم از فصل دوم این کتاب مقاله‌ای به قلم یحیی سپهری با عنوان "تغییرات آموزش طراحی معماریِ دانشگاه ملی ایران در دهه ۱۹۶۰» منتشر شده است. در دهه ۱۹۶۰، در ایران نیز هم‌زمان با تغییرات جهانی، تغییراتی اساسی در آموزش معماری رخ داد. این فصل از کتاب، به تغییرات آموزش طراحی معماری در دانشگاه ملی ایران، یکی از دو دانشکده معماری ایران در دهه ۱۹۶۰، می‌پردازد. تحقیق با تکیه بر منابع شفاهی و اسناد مکتوب نشان می‌دهد که تغییرات چگونه و در چه جنبه‌هایی از آموزش طراحی پدید آمد. همچنین ریشه‌های تغییرات را در داخل و خارج ایران جستجو می‌کند و می‌کوشد تا سرنخ‌هایی از علل تغییرات به دست دهد.

منبع:هنرآنلاین