به گزارش پایگاه " اخبار معماری  "  به نقل از ایرنا از مرکز ارتباطات و امور بین الملل شهرداری تهران، پیروز حناچی روز دوشنبه در مراسم اختتامیه کنگره جهانی آنلاین آیزوکارپ با اشاره به اینکه قرن بیستم قرن سوخت‌های فسیلی و اتومبیل بود، گفت: میراث این دوران در شهرهای تحت سلطه نفت و سیاست‌های توسعه عمرانی هنوز به وضوح قابل مشاهده است اما اثرات این سیاست و رویکرد تنها محدود به کیفیت فضایی-فیزیکی نیست و تأثیرات منفی استفاده بیش از حد از سوخت‌های فسیلی، بی‌تردید در زندگی شهری روزمره قابل توجه است.

وی ادامه داد: برنامه ریزی برای شهرها در دوره «پسانفت» به تغییر در تفکر و نگرش زیست‌محیطی، برنامه‌ریزی طبیعت‌محور و بهینه‌سازی سبک ساخت‌وساز و تدوین استانداردهای جدید برای مقابله با تغییرات اقلیمی نیاز دارد دارد.

به گفته حناچی، در این بین، برنامه‌ریزان و مدیران شهری باید ساختارهای انعطاف‌ناپذیر، تغییرات آب و هوایی، ماهیت محدود سوخت‌های فسیلی، بحران‌های مالی و سیستمی جهانی در شهرهای پسانفت را بررسی کنند و نه تنها بافت شهر بلکه روند تغییرات اجتماعی را نیز همواره در نظر داشته باشند.

شهردار تهران در بخش دیگری از اظهارات خود گفت: در کلانشهر تهران که بیست‌وچهارمین شهر پرجمعیت جهان با ۹ میلیون شهروند است، طی سالهای اخیر اقدامات مثبتی برای کاهش نقش و محوریت نفت به‌عنوان یک محرک اقتصادی، سیاسی و شهری برداشته شده، اما با این وجود تا تبدیل شدن به یک شهر نامتکی به نفت، راه بسیاری در پیش خواهد بود.

وی تاکید کرد: تهران با شعار «تهران، شهری برای همه»، مانند بسیاری از شهرهای دیگر، در حال توسعه رویکردهای جدید در زمینه برنامه‌ریزی شهری است تا بتواند با تغییر سیاست‌های حکمرانی گام‌های مثبتی را برای اجرای اهداف توسعه پایدار ۲۰۳۰ برداشته و برای شهروندان خود، آینده‌ای سبز و ایمن و سالم بسازد.

شهردار تهران خاطرنشان کرد: استراتژی‌های آینده سبز تهران شامل برنامه‌هایی برای تغییر شکل ساختار شهر از جمله تفکیک هوشمندانه کاربری‌ها و استفاده فزاینده از کاربری‌های ترکیبی و چندمنظوره، بررسی سیستم حمل‌ونقل شهری و ایجاد شبکه مبتنی بر دوچرخه‌سواری و پیاده‌روی و حمل‌ونقل عمومی سبز، توسعه عمرانی شهر با استفاده از معماری سبز و پایدار و مشارکت دادن مردم با ایجاد انگیزه‌های اقتصادی است.

به گزارش ایرنا، از سال ۱۹۴۹ که به پیشنهاد پروفسور پائولرای آرژانتینی از دانشگاه بوینس آیرس، روز هشتم نوامبر هر سال به عنوان روز جهانی شهرسازی نامگذاری شد، هرساله برنامه های متنوع و متعددی در ۴۰ کشور جهان به منظور بازشناسی ضرورت های آگاهی بخشی نسبت به نقش علم شهرسازی در کیفیت بخشی به تمامی جوانب مادی و معنوی توسعه شهری در میان عموم جامعه و نیز متخصصان این بخش برگزار می شود.