آخرین قسمت از مجموعه مستند دهقسمتی «نگاه دوموس به ایران» در مورد «ویلای نمازی» به همت سفارت ایتالیا در ایران منتشر شد و همزمان سفیر این کشور از انتشار ضمیمهای در شماره نوامبر ۲۰۲۱ (آبان/آذر) مجله «دوموس» در مورد معماری ایران خبر داد.
به گزارش پایـگاه " اخـبــار معـمـاری " به نقل از ایرنا، آخرین قسمت از مجموعهمستند نگاه دوموس به ایران (Domus Eye on Iran) به نام ویلای نمازی شامگاه سهشنبه (۱۱ آبان) در مراسمی در محوطه ویلای نمازی در نیاوران با رعایت شیوهنامههای بهداشتی و حضور محدود معماران ایرانی رونمایی شد.
جوزپه پرونه، (Giuseppe Perrone) سفیر ایتالیا در ایران در این مراسم این بنا را بخشی از میراث معماری ایران و جهان و نمونهای از همکاری میان ایران و ایتالیا دانست.
ویلای نمازی در دهه ۳۰ خورشیدی، توسط جو پونتی (Gio Ponti)، معمار شناختهشده ایتالیایی ساخته شد. به گفته سفیر ایتالیا، پونتی تنها ۳ اثر خارج از اروپا طراحی کرده است که بنای تهران، یکی از آنهاست.
پرونه در این مراسم همچنین اعلام کرد مجله دوموس، نشریه تخصصی معماری و طراحی ایتالیا، در نسخه ماه نوامبر (آبان/آذر) خود، یک ضمیمه ویژه معماری ایران منتشر خواهد کرد و به معرفی برخی آثار شاخص معماری ایرانی در شهرهای مختلف خواهد پرداخت.
در این مراسم دهمین و آخرین قسمت از مجموعه نگاه دوموس به ایران نیز به نمایش گذاشته شد. سالواتوره لیچیترا، (Salvatore Licitra) نوه و نمایشگاهدار آرشیو پونتی در مصاحبهای در مستندیادشده گفت: ویلای نمازی نشاندهنده یکی از آزادترین و کاملترین نمونههای بیان اندیشه جو پونتی است.
وی بر علاقه پونتی به جهان اسلام و نقش مهم گفت وگو بین تمدنهای مختلف به عنوان مهمترین ابزار فرهنگ اشاره کرد و گفت که این موضوعات در آثار ساخته شده وی در کشورهای اسلامی از جمله ایران و پاکستان مشهود است.
مجموعه مستند دهقسمتی نگاه دوموس به ایران به همت سفارت ایتالیا در ایران و با همکاری مجله طراحی و معماری ایتالیایی و معتبر داموس تهیه شده است. این مجموعه، مستندنگاری گزارشهایی است که طی بیش از هشت دهه مجله دوموس در مورد معماری مدرن ایران تالیف و منتشر کرده است.
هر قسمت از این مستندها که بین ۲۰ تا ۳۰ دقیقه تهیه شده است، به یکی از مقالات دوموس اختصاص دارد که به اثری تحقق یافته در ایران پرداخته و با تعمق در محتوای آنها مراحل بالندگی و رشد آنها را دنبال میکند. هر قسمت این مجموعه به انگلیسی روایتخوانی و به فارسی زیرنویس شده است.
اولین قسمت آن در مورد ویلای برادر بزرگ کاری از علیرضا تغابنی ۱۲ مهر ۱۳۹۹، قسمت دوم ۱۶ آبان در خصوص طرح عملینشده طراحی کتابخانه ملی ایران توسط گائتانو پش (Gaetano Pesce) معمار برجسته ایتالیایی در دهه ۷۰ میلادی و پیش از پیروزی انقلاب اسلامی و قسمت سوم ۲۷ آذر در مورد ساختمان صبا طراحی شده توسط سارا کلانتری و رضا صیادیان، قسمت چهارم در مورد پروژه معماری ارسیخانه از برادران کیوانی و قسمت پنجم به نام تهران قاجار؛ موزه آبگینه و سفالینه ایران و اقامتگاه سفیر ایتالیا در ایران ۲۹ اسفند، قسمت ششم موزه هنرهای معاصر تهران: ضد بنا ۱۷ اردیبهشت ۱۴۰۰، قسمت هفتم به نام باغهای ایرانی اصفهان و گرایشهای جدید شهری ۲۹ خرداد، قسمت هشتم در مورد معماری نو ایران و با نام مدرنیسم ایرانی و کارکرد اجتماعی معماری ۳۰ تیر، قسمت نهم در مورد معماری ایرانی در دهه ۶۰ میلادی و در مورد توسعه معماری مدرن در پایتخت ایران ۲۵ شهریور ۱۴۰۰ منتشر شده اند و در حسابهای کاربری سفارت ایتالیا در ایران در شبکه های اجتماعی از جمله اینستاگرام در دسترس هستند.
مجله دوموس (Domus) یک مجله ایتالیایی در زمینه معماری است که در سال ۱۹۲۸ توسط جو پونتی طراح، نویسنده، معمار و مدرس ایتالیایی پایهگذاری شد و توسط هیاتتحریریهای متشکل از طراحان مطرح هر سال ۱۱ شماره از آن به زبانهای ایتالیایی و انگلیسی منتشر و در سراسر جهان توزیع میشود.
این مجله از ابتدا حوزه تمرکز خود را هنر و معماری دوران مدرن و بعدها پستمدرن در مناطق شهری، روستایی و حومه شهر اعلام کرد و بررسی معماری و طراحی داخلی ایتالیا با توجه به هنرهایی چون خانهآرایی، گلکاری و حتی آشپزی از دیگر ماموریتهایش بود.
دوموس در تمام دوران انتشار خود به معماری مدرن در دیگر کشورها نیز پرداخته و گزارشهای مختلفی در مورد معماران مطرح کشورهای دیگر و آثار آنها منتشر کرده است. سنت توجه به معماری جهان دوموس حتی در دوران حکومت فاشیستها در ایتالیا با وجود موانع مختلف ادامه داشت. این مجله از اواسط دهه ۵۰ میلادی به آثار معماری معماران ایرانی و خارجی فعال در ایران توجه و گزارشهایی را از آثار شاخص آنان منتشر کرد.
سفارت ایتالیا در ایران با توجه به این سابقه از ابتدای سال گذشته خورشیدی، دستبه کار تولید مجموعهای مستند در ۱۰ قسمت و هر قسمت حدود ۲۰ دقیقه در مورد این گزارشها با همکاری هیاتتحریریه دوموس به نام نگاه دوموس به ایران (Domus Eye on Iran) شد.