نورمن فاستر به " قدیمی ترین و نزدیک ترین دوست " خود ریچارد راجرز ادای احترام کرد.
به دلیل درگذشت ریچارد راجرز مجله بینالمللی معماری Dezeen مصاحبه ای را با نورمن فاستر انجام داده است که به شرح زیر میباشد؛
فاستر که اولین بار راجرز را زمانی که هر دو دانشجو بودند ملاقات کرده بود، از راجرز به عنوان وجودی والا و صمیمی یاد کرد. فاسستر میگوید؛ ریچارد معماری پیشگام و بزرگ در عصر مدرن با تعهد اجتماعی بالا و قهرمانی تاثیر گذار در زمینه ایجاد بهترین زندگی شهری بود.
وی در ادامه برای از دست دادن قدیمی ترین و نزدیک ترین دوستش ابراز تاسف و ناراحتی کرد و ادامه داد؛ راجرز یکی از مشهورترین معماران جهان بود و در طول هفت دهه فعالیت حرفهای، با جایزه معماری پریتزکر، مدال سلطنتی و مدال طلای موسسه معماری آمریکا شناخته شد.
ریچارد راجرز که شب شنبه این هفته در منزلش دار فانی را وداع گفت، در طول این هفت دهه ترکیب منحصر به فردی از همکاری و دوستی با فاستر داشت.
فاستر و راجرز در حین تحصیل در دانشگاه ییل با هم آشنا شدند و پس از بازگشت به بریتانیا، با هم استودیوی معماری تاسیس کردند. این زوج توسعه معماری با فناوری پیشرفته را رهبری میکردند و در طی دهه های بعدی فعالیت به دو معمار برجسته جهان تبدیل شدند.
فاستر میگوید؛ رابطه ما در مورد هر چیزی که در زمینه معماری بود به یک زبان خصوصی مشترک بود که میتوانست شامل نقد و قدردانی باشد. با کوتاه ترین وقفه ها، ما ترکیب منحصر به فردی از دوستی و همکاری ایجاد کرده بودیم که در سال 1967 تصمیم به جدایی و در قالب گروه های جدید به فعالیت ادامه دادیم.
رابطه خارج از کار بین من و راجرز در قالب خانواده ای صمیمی بود. ریچارد همیشه انسانی صمیمی، سخاوتمند و دارای اشتیاقی بالا برای زندگی بود. ساختمان های او آیینهای اجتماعی از آن شخصیت زیبای او هستند.
فاستر همچنین به میراث معماری راجرز، که شامل مرکز پمپیدو و ساختمان لویدز در لندن است، ادای احترام کرد و در ادامه اضافه کرد؛ امضای راجرز، معماری است که نقش سازه را آشکار و از آن تجلیل میکند.
تکنولوژی در ارجاع من به معماری او به ذهن متبادر میشود، اما همیشه به عنوان وسیلهای برای برنامه های اجتماعی است. با توجه به اشتیاق ریچارد به روح اجتماعی یک ساختمان، شاید تعجب آور نباشد که او عاشق شهرها بود و از آنها به عنوان یک شهرساز متعهد دفاع میکرد.
ترجمه، تهیه و تنظیم
منبع