به گزارش رســانـه" اخـبــار معـمـاری " ، به نقل از ايسنا، مرتضی گراوند امروز(29 فروردین) به مناسبت روز جهانی بناها و محوطه های تاریخی، بااشاره به اهمیت حفاظت از میراث برجای مانده از پیشینیان، اظهارکرد: بناهای تاریخی بیانگر تاریخ ملتی هستند که اثری را از خود به جای گذاشته اند، اثری که می تواند در قالب معماری، اشیاء و یا دست ساخته ها باشد.

وی ادامه داد: بناهای تاریخی به واسطه اینکه مکانی برای زیست انسان های گذشته بوده اند، مهم هستند، چراکه انسان ها از ابتدای پیدایش خود تا به امروز برای اینکه محلی برای زندگی داشته باشند، تکاملی عجیب را پشت سر گذاشته اند.

مدیرپایگاه ملی معبد آناهیتا تصریح کرد: غارها اولین مکان برای زندگی انسان های اولیه بودند. بعدها در دوره نوسنگی، آنها شروع به ساخت بناهایی مدور، سپس چهار گوش و بعدها دارای پلکان کردند. در دوره های بعدی و در یک تحول بزرگ انسان ها یاد گرفتند که بناهایی داری اتاق، تالار و ستون بسازند که این موضوع زیست مکانی را برای انسان بوجود آورد.

وی افزود: ساخت این دست از بناها، بیانگر تفکر عقلانی و علم یدی بشر است که به تدریج در او بوجود آمده و دست به ساخت آن زده، اما متاسفانه انسان امروزی بدون توجه به تاریخی که در پشت ساخت چنین آثاری نهفته شده، به واسطه توسعه شهری که در حال رخ دادن است و با یک نگاه اقتصادی غلط درحال از بین بردن این آثار است.

گراوند افزود: در گذشته انسان ها بدون هیچگونه تجهیزات خاصی و تنها با استفاده از تفکر و نیروی یدی خود دست به ساخت بناهایی بزرگی با معماری خاص و اصیل زده اند، درحالی که انسان امروزی برای ساخت بناهایی مشابه آن نیاز به تجهیزات و ماشین آلات پیچیده دارد.

وی با بیان اینکه توسعه زندگی شهری بناهای تاریخی را به سمت تخریب پیش می برد، گفت: هرچند عواملی همچون شرایط محیطی، باران، سیل، زلزله، آلایندگی ها، سرو صدا و ... می تواند در از بین رفتن یک بنای تاریخی نقش داشته باشد، اما انسان ها بزرگترین نابودگران بناهای تاریخی هستند.

این باستان شناس کرمانشاهی ادامه داد: علاوه بر انسان، ساخت و سازهایی که در اطراف این بناها صورت می گیرد، به واسطه تردد ماشین آلات سنگین و لرزش هایی که اتفاق می افتد به مرور این بناهای تاریخی را به سمت تخریب می کشاند.

گراوند متذکرشد: شاید در نگاه  ما لرزش هایی که مدام در اطراف این بناهای تاریخی در حال اتفاق افتادن است چندان مهم به نظر نرسد، اما همین لرزش ها به تدریج بنیان این بناها را سست می کند و زمانی می رسد که به یکباره بخشی از آنها آوار خواهند شد.

وی تاکید کرد: بناهای تاریخی هم مانند انسان ها هستند و زمانی که عمری از آنها می گذرد به تدریج مصالحشان ضعیف می شود و مستعد از بین رفتن می شوند، بنابراین باید از آنها محافظت لازم را داشته باشیم.

مدیرپایگاه ملی معبد آناهیتا ادامه داد: در شهری همچون کرمانشاه به عنوان یک شهر قدیمی، بسیاری از بافت های تاریخی آن زیر ماشین آلاتی که درحال توسعه شهری هستند، درحال له شدن و از بین رفتن است و تنها تعداد اندکی از بناهای تاریخی باقی مانده که آنها هم در میان دود کبابی ها، زرق و برق مغازه  ها، هیاهوی دستفروش ها و ارتفاع ساختمان های بلند گم شده اند.

وی در ادامه با تاکید براینکه بناها و محوطه های تاریخی گذشته ما هستند، اظهار کرد: برای حفظ این میراث بجا مانده از اجدادمان نیاز است که سازمان های متولی مانند میراث فرهنگی، شهرداری، دستگاه قضایی، مالکین و... باهم همکاری داشته باشند.

گراوند ادامه داد: در از بین رفتن بناهای تاریخی همه مقصر هستند، از میراث فرهنگی گرفته تا قانونی که سازو کارهای حمایتی لازم را برای حفاظت از این بناها در نظر نگرفته است.

وی در بخش دیگری از سخنانش به تعدد محوطه های تاریخی در استان اشاره کرد و گفت: این محوطه ها شامل محوطه های روباز مانند تاق بستان، بیستون و  آناهیتا و محوطه های دارای انباشت فرهنگی مانند تپه های باستانی هستند.

این باستان شناس یادآورشد: باتوجه به اینکه شرایط محیطی و جوی می تواند باعث تسریع در از بین رفتن محوطه های روباز شود، بنابراین تا زمانی که شرایط حفاظتی فراهم نشود، نباید دست به کاوش محوطه های تاریخی دارای انباشت فرهنگی زد.

وی ادامه داد: برای محوطه های تاریخی سرباز هم به نظر می رسد باید با یک پوشش سقفی آنها را از شرایط جوی در امان نگاه داشت و یک کارشناس حفاظتی هم بصورت مداوم شرایط آنها را کنترل کند تا دوام بیشتری پیدا کند، وگرنه درصورتی که آنها را رها کنیم، به تدریج شاهد تخریبشان خواهیم بود.