به گزارش پایگاه " اخبار معماری "،به نقل از دیلی میل، در مجسمه‌ی الهه‌ها و اشراف‌زادگان مصر باستان، ویژگی عجیب خراشیدگی یا از بین رفتن بینی به چشم می‌خورد. این مسئله ممکن است به عواقب ناشی از گذر زمان و یا فرسایش نسبت داده شود، اما محققان بیان می‌کنند: این ویژگی نشان‌دهنده تخریب عمدی است.

«ادوارد بلیبرگ»، مدیر موزه «بروکلین» در نیویورک آمریکا که اخیراً این موضوع را مورد بررسی قرار داده است، اظهار می‌کند: این آثار (خراشیدگی و تخریب) به دلیل حملات عمدی برخی از افراد در مصر باستان به منظور دور کردن ارواح خشمگین و جلوگیری از انتقام‌جویی آن‌ها پدید آمده است.

تعداد متعددی از مجسمه‌هایی که بینی آنها از بین رفته و یا صدمه دیده است در نمایشگاهی که «بلیبرگ» در بنیاد هنری پولیتزر در سنت‌لوئیس برگذار خواهد کرد، به نمایش گذاشته می‌شود.

با این‌که برآمدگی بینی در مجسمه ممکن است تخریب آن را در طول زمان نسبت به سایر اعضای صورت تسهیل کند اما تداوم این رویداد در بیشتر مجسمه‌های مصر باستان از عمدی بودن آن حکایت دارد.

این محقق بیان می‌کند: این رویداد عمدی و معمولاً به دلایل مذهبی و یا سیاسی صورت گرفته است. در مصر باستان، مجسمه‌ها به عنوان ظرف روح کسانی که به شکل آن‌ها ساخته می‌شدند، در نظر گرفته می‌شدند. مردم مصر باستان می‌پنداشتند با از بین بردن بخشی از مجسمه می‌توانند به شخص صدمه بزنند.

«بلیبرگ» در این‌باره به بیان یک باور می‌پردازد و اظهار می‌کند: آسیب وارد شده به قسمتی از بدن به اندازه کافی مؤثر نخواهد بود، بنابراین با از بین بردن بینی، مجسمه دیگر نمی‌تواند نفس بکشد.

این دیدگاهی بود که در مصر باستان رواج داشت و دزدانی که به مقبره آن‌ها دستبرد می‌زدند با این اقدام، اطمینان حاصل می‌کردند که روح کسانی که از آن‌ها دزدیده شده دیگر آن‌ها را آزار نخواهد داد.

از آنجایی که زندگی پس از مرگ بخش اعظمی از فرهنگ مصریان باستان است، همواره زیورآلات، البسه و لوازم مختلفی در کنار تابوت فراعنه و یا اشراف‌زادگان مصر باستان کشف شده است.