به گزارش رسانه " اخـبــار معـمـاری  "، در ادامه‌ گفت‌وگوهای اختصاصی با اعضای کمیته اجرایی همایش «میراث معماری در خطر»، دکتر حمزه پیربابایی، دبیر اجرایی این رویداد، از روند برگزاری همایش، استقبال گسترده‌ پژوهشگران و اهمیت ایجاد گفت‌وگویی میان دانشگاه، مدیریت و جامعه سخن گفت.

دکتر حمزه پیربابایی، دبیر اجرایی همایش «میراث معماری در خطر؛ پیوند میان پژوهش، مدیریت و مردم؛ سه‌ضلع نجات میراث معماری

وی در ابتدا با اشاره به استقبال فراتر از انتظار از این همایش اظهار داشت:

«با وجود زمینه تخصصی و خاص این همایش، بیش از ۸۵ مقاله از ایران و خارج از کشور دریافت شد که پس از داوری، حدود ۶۵ مقاله با کیفیت علمی بسیار خوب پذیرفته شدند. این استقبال، نشانه‌ی اهمیت موضوع میراث معماری و دغدغه‌ مشترک میان پژوهشگران داخلی و بین‌المللی است.»

به گفته‌ی وی، اهمیت اصلی این همایش در ایجاد «تعامل و همکاری میان متخصصان و پژوهشگران» نهفته است:

«در این رویداد، پژوهشگران نتایج تحقیقات چندین‌ساله‌ی خود را به اشتراک گذاشتند و فضایی علمی برای تبادل تجربه شکل گرفت. در سطح مدیریتی نیز، حضور مسئولان عالی‌رتبه استانی، از جمله استاندار محترم، مدیران میراث فرهنگی و دکتر صالحی ـ ریاست بنیاد ایران‌شناسی ـ به تقویت این ارتباط میان سیاست‌گذاران و جامعه علمی کمک شایانی کرد».

او افزود: «در کنار این تعاملات علمی و مدیریتی، حضور و توجه مردم نیز اهمیت بسیاری دارد. مردم باید نسبت به میراث تاریخی خود حساس باشند و در حفاظت از آن مشارکت کنند. بدون آگاهی عمومی، هیچ برنامه‌ای برای حفاظت از میراث، دوام نخواهد داشت.»

دکتر پیربابایی در بخش دیگری از سخنان خود به «ضرورت ثبت و مستندسازی دقیق آثار تاریخی» اشاره کرد و گفت:

«ثبت دیجیتال بناهای تاریخی و گردآوری داده‌های دقیق، نخستین گام در حفاظت از آن‌هاست. در مراحل بعد، این داده‌ها می‌تواند مبنای تصمیم‌گیری‌های علمی برای مرمت، مقاوم‌سازی و حتی طراحی تدابیر اقلیمی برای سایت‌های بزرگ تاریخی باشد».

وی همچنین بر اهمیت توجه به بافت و زمینه‌ی تاریخی در فرآیند بازسازی تأکید کرد:

«اگر بازسازی بدون درک بافت، زمینه و هویت بنا انجام شود، نتیجه چیزی جز معماری فانتزی نخواهد بود. هر مداخله باید متناسب با شیوه‌ی ساخت، متریال اصیل، و روح تاریخی اثر صورت گیرد. تنها در این صورت است که بازسازی به حفظ معنا و هویت منجر می‌شود، نه حذف آن».