دکتر احد نژاد ابراهیمی با هشدار نسبت به تبدیل شدن مسئله میراث معماری به «بحران هویتی» گفت: «اگر محیط زیست را از دست بدهیم، شاید بتوان آن را بازسازی کرد، اما اگر تاریخ و میراث خود را از دست دهیم، هویت ملی ما از میان خواهد رفت؛ و این، جبران‌ناپذیر است».
به گزارش رسانه " اخـبــار معـمـاری "، در حاشیه همایش بین‌المللی «میراث معماری در خطر»، دکتر احد نژاد ابراهیمی از چهره‌های علمی و مدیریتی دانشگاه هنر اسلامی تبریز، با نگاهی اجتماعی و تمدنی به مفهوم میراث فرهنگی، بر ضرورت پیوند میان جامعه، مدیران و نهادهای علمی در حفاظت از هویت تاریخی ایران تأکید کرد. او معتقد است که بی‌توجهی به میراث معماری، همانند غفلت از محیط زیست، می‌تواند ما را از ریشه‌های تمدنی خود جدا سازد و به بحران هویت منتهی کند.
دکتر احد نژاد ابراهیمی در گفت‌وگو با رسانه تخصصی "اخبار معماری"در حاشیه همایش «میراث معماری در خطر» با اشاره به نقش آگاهی‌بخشی اجتماعی در حفاظت از میراث تاریخی گفت:
«برگزاری همایش‌هایی از این دست، ضرورتی فرهنگی و اجتماعی است. ما باید بین مسئولان، پژوهشگران، کنشگران فرهنگی و مردم پلی ارتباطی ایجاد کنیم تا مسئولیت مشترک خود را در قبال میراث تاریخی کشور درک کنیم. این آگاهی، نخستین گام در مسیر حفاظت است».
او با مقایسه وضعیت امروز میراث فرهنگی با بحران محیط زیست افزود:
«در سه دهه گذشته، بارها هشدار داده شد که محیط زیست در معرض خطر است. در آن زمان، این مسئله هنوز قابل مدیریت بود، اما بی‌توجهی تدریجی باعث شد که امروز با بحران جدی مواجه شویم. همان اتفاق در حوزه میراث معماری نیز در حال رخ دادن است؛ ما از مرحله هشدار گذشته‌ایم و اکنون در آستانه بحران قرار داریم».
دکتر نژاد ابراهیمی خاطرنشان کرد:
«در حال حاضر، موضوع تنها تخریب یک بنای تاریخی نیست؛ بلکه با بحران عمیق‌تری روبه‌رو هستیم که به ماهیت تمدنی ایران مربوط می‌شود. وقتی بناها و آثار تاریخی ما نابود می‌شوند، در واقع بخشی از حافظه‌ی تاریخی و فرهنگی ما از میان می‌رود و این به معنای از بین رفتن ریشه‌های هویتی است».
وی با تأکید بر ضرورت ساخت «پل میان گذشته و آینده» ادامه داد:
«ما باید گذشته را با درک صحیح زمینه‌ها و ارزش‌های آن به آینده پیوند بزنیم. اگر این پیوند برقرار نشود، نسل‌های آینده نه تنها تاریخ خود را از دست می‌دهند، بلکه هویت و جهت فرهنگی خود را نیز نخواهند شناخت».
او افزود:
«در حالی‌که در حوزه محیط زیست هنوز امید به احیای بخشی از طبیعت وجود دارد، در حوزه تاریخ و میراث فرهنگی چنین امکانی وجود ندارد. اگر یک اثر تاریخی از بین برود، دیگر بازگشت‌پذیر نیست. از همین رو، بحران میراث معماری از بسیاری بحران‌ها جدی‌تر و غیرقابل جبران‌تر است».
دکتر نژاد ابراهیمی در پایان تأکید کرد:
«توجه به میراث معماری نباید صرفاً دغدغه کارشناسان و مدیران باشد؛ بلکه باید به یک مطالبه اجتماعی تبدیل شود. تا زمانی که اقشار مختلف جامعه احساس نکنند که میراث فرهنگی بخشی از هویت و زندگی امروز آن‌هاست، نمی‌توان انتظار داشت اقدامات اساسی در این زمینه به نتیجه برسد. همایش "میراث معماری در خطر" می‌تواند گامی مؤثر در این مسیر آگاهی‌بخشی و هم‌افزایی باشد».
تماشای معماری آلوار آلتو
