دکتر حسین اسمعیلی سنگری گفت: «بناهای تاریخی ایران روز به روز در شرایط نگرانکنندهتری قرار میگیرند؛ ما وظیفه داریم این میراث را به نسلهای آینده منتقل کنیم. همایشهای مشابه باید به صورت ماهیانه در شهرهای مختلف برگزار شود تا جریان آگاهی و مسئولیت اجتماعی در برابر میراث تاریخی زنده بماند».
به گزارش رسانه " اخـبــار معـمـاری "، در حاشیه همایش بینالمللی «میراث معماری در خطر»، دکتر حسین اسمعیلی سنگری با تأکید بر ضرورت استمرار گفتوگوهای علمی دربارهی حفاظت از بناهای تاریخی، بر نقش دانشگاهها و نسل جدید متخصصان در تداوم هویت معماری ایران تأکید کرد. او معتقد است که بناهای تاریخی کشور «مظلومترین بخش میراث فرهنگی» هستند و بدون آگاهی جمعی، بهتدریج به فراموشی سپرده میشوند.
دکتر حسین اسمعیلی سنگری در گفتوگو با رسانه تخصصی "اخبار معماری" در حاشیه همایش «میراث معماری در خطر» با اشاره به ضرورت برگزاری رویدادهای آموزشی و علمی در حوزهی حفاظت از بناهای تاریخی گفت:«این همایش و سخنرانیهای دو روزهی آن از نظر علمی و فرهنگی بسیار آموزنده بود. در شرایطی که بسیاری از آثار تاریخی کشور ما در وضعیت نامناسبی قرار دارند، چنین رویدادهایی میتوانند نقشی اساسی در آگاهسازی جامعه و جلب توجه عمومی به این مسئله ایفا کنند».
او ادامه داد:«متأسفانه بناهای تاریخی ایران مظلوم واقع شدهاند و در میان دغدغههای عمومی جایگاه شایستهای ندارند. در حالیکه این بناها روایتگر تاریخ، فرهنگ و هویت ملت ما هستند. بیتوجهی به آنها در واقع بیتوجهی به گذشتهی خودمان است».
به گفتهی دکتر اسمعیلی، نقش دانشگاهها و اساتید در این مسیر بسیار مهم است:«ما به عنوان اساتید و آموزگاران این حوزه مسئولیت داریم تا نسل جدید را نسبت به ارزشهای میراث تاریخی آگاه کنیم. انتقال دانش، تجربه و عشق به حفظ میراث فرهنگی از نسلی به نسل دیگر، وظیفهای است که نباید فراموش شود».
او افزود:«پیشنهاد من این است که همایشهایی با محوریت "میراث معماری در خطر" نهتنها سالانه، بلکه به صورت ماهیانه و در شهرهای مختلف کشور برگزار شود. حضور اساتید داخلی و بینالمللی در چنین رویدادهایی میتواند زمینهی گفتوگوی علمی و تبادل تجربه را فراهم کند».
دکتر اسمعیلی در پایان با ابراز نگرانی از وضعیت فعلی بناهای تاریخی کشور گفت:«اگر امروز برای حفظ بناهای تاریخی اقدام نکنیم، فردا شاید فرصتی برای جبران نماند. حفاظت از میراث فرهنگی تنها وظیفهی نهادهای تخصصی نیست، بلکه نیازمند مشارکت عمومی، همدلی اجتماعی و سیاستگذاری هوشمندانه است. آیندهی هویت ما در گرو تصمیمات امروز ماست».