به گزارش پایگاه"اخبار معماری"  به نقل از گاردین، تندیس آزادی که سال ۱۸۸۶ برای خوشامدگویی به مسافران و مهاجران دریایی در جزیره آزادی در منطقه منهتن نیویورک قامت برافراشت، بیش از سه دهه پیش همزمان با ۱۰۰ سالگی تندیس دستخوش یک دگرگونی اساسی شد. مهندسان سال ۱۹۸۵ مشعل موجود در دست بانو آزادی را با یک مشعل تازه عوض کردند و مشعل اصلی و قدیمی را مدت‌ها در پای ستون‌های تندیس به نمایش گذاشتند.

حالا درست ۳۳ سال از آن روزها گذشته و مشعل اصلی در راه رسیدن به موزه‌ای به مساحت ۲۴۰۰ مترمربع است که با هزینه ۱۰۰ میلیون دلاری در جزیره لیبرتی یا آزادی ساخته شده و قرار است از ماه می (بهار آینده) میزبان این مشعل بزرگ باشد؛ سازه‌ای که چهارم ژوییه ۱۹۸۴ (همزمان با روز استقلال) پایین آمد و مهندسان مشعل جایگزین را در نوامبر ۱۹۸۵ به جای مشعل اصلی نصب کردند.

پس از حادثه تروریستی ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱، پروتکل‌های امنیتی شدید در نیویورک به اجرا درآمد. پیش از آن در روزهای اوج تابستان تقریبا ۲۵ هزار نفر می‌توانستند وارد پایه‌های تندیس آزادی شوند و از آن بازدید کنند اما از ۱۱ سپتامبر به بعد تعداد بازدیدکنندگان به ۴۵۰۰ نفر کاهش یافت و قرار شد برای محل استقرار مشعل ۱۶۳۲ کیلوگرمی (۳۶۰۰ پوندی) فکری تازه شود.

از آنجا که جابه‌جا کردن این سازه بزرگ کاری نشدنی به نظر می‌رسد، قرار شد ابتدا آن را به دو بخش جداگانه تقسیم کنند؛ شعله و پایه. یک کشنده بزرگ که معمولا برای منتقل کردن شاتل‌های فضایی استفاده می‌شود وارد کار شد و دو بخش مشعل را به همراه نسخه‌ای از چهره بانو آزادی در مدت دو روز حدود ۱۸۰ متر تا محل موزه آزادی جابه‌جا کرد.

منبع:همشهری آنلاین