معماری استعماری آمریکا (American colonial architecture) به طور قطعی و مشخص به نوع و سبک معماری سازههای بین سالهای ۱۵۰۰ تا ۱۸۰۰ آمریکا گفته میشود.
پس از کشف قاره آمریکا، دولتهای اروپایی هرکدام نسبت به ثروت و قوای نظامی و دریایی و توان خود بخشهای بزرگی از شرق آمریکا را تصاحب کردند. این روند از قرن شانزدهم توسط انگلستان، فرانسه، اسپانیا و هلند شتاب بیشتری گرفت. مهاجران ساکن در شرق آمریکا بسته به نوع فرهنگ و سابقه و تعلقات فرهنگی خویش آنچه به عنوان سازه ( از خانه کوچک و کلبه تا کلیساها و بعضا تماشاخانهها) بنا کردند همگی مرتبط به داشتههای بومیشان بود.
بیشترین تاثیرگذاری ابتدا توسط معماران فرانسوی سپس اسپانیایی و در نهایت معماری سبک جرجی یا جورجیایی مربوط به یک نوع سبک انگلیسی، قابل بررسی و دریافت است.
۲ نکته بسیار مهم در تاریخ معماری استعماری آمریکا اول محل اسکان مهاجرین و دوم مصالح موجود در منطقه بوده است. اولین شهرهای تشکیل شده مانند نیویورک، فیلادلفیا و بوستون مهمترین سواحل شرقی آمریکا محسوب می شدند و اسکان مهاجران در آنها با شدت بسیار زیادی رواج داشت. از این منظر شرق آمریکا نقطه منحصر بفردی برای مطالعات تاریخ معماری و به ویژه معماری استعماری آمریکا محسوب میشود.
یک کلبه به سبک معماری سوئدی در شرق آمریکا
خانه مشهور به میسون در میزوری توسط معماران فرانسوی
خانه مشهور به برانک در نیویورک ساخته معماران هلندی
مهدی تهرانی
همشهری آنلاین
منبع
www.thoughtco.com/house-style-guide-american-home-4065233