به گزارش پایگاه " اخبار معماری  " به نقل از چمدان، اینارسون به لایو ساینس گفت: "یکی از خانه های کشف شده دارای اشیا گرانقیمتی بوده است و نتیجه گیری می‌شود که این خانه یک رئیس وایکینگ بوده است. " این خانه های بلند و بزرگ چوبی به طول ۷۵ متر و عرض ۶ متر، پوشیده از چمنزار بودند و به عنوان سکونت مشترک در سرتاسر سرزمین های شمالی در دوره وایکینگ‌ها استفاده می شدند. آنها به اتاق های مختلف تقسیم می شدند و می توانستند توسط چند خانواده به صورت مشترک استفاده شوند.

 سیستم های گرمایشی در وسط این منازل ساخته شده اند و حیوانات مزرعه نیز می توانند در آنجا مهار شوند تا از سرما در امان باشند. هر دو خانه بلند در استو، در نزدیکی دهکده استووارفجورور و در شرق ایسلند کشف شده اند. قدمت این ساختمان‌ها در حدود سال ۸۷۰ مسیحی تخمین زده شده است و توسط افرادی که طبق گفته های ایسلندی ها در حال فرار از پادشاه نروژ، هارالد فرهیر، بودند، ساخته شده است. اینارسون گفت : در این مکان یکی از با ارزش ترین مهره های تزئینی، سکه های نقره و باستانی است که تاکنون در اسکاندیناوی یافت شده است.

از جمله یافته ها: سکه های نقره رومی و خاورمیانه، و "قلاب دوزی" است که با قطعات نقره ای برش خورده و خمیده ساخته شده است و توسط وایکینگ ها و دیگر مردمان باستان به عنوان شمش یا ارز استفاده می شده است. علاوه بر سکه های رومی و خاورمیانه ای و تکه های نقره، در این کاوش ها بسیاری از دانه های شیشه ای تزئینی و یک مهره ماسه سنگی بزرگ کشف شده است که احتمالاً برای تجارت مورد استفاده قرار گرفته می‌شده است. پنهان در زیر گلخانه این ساختمان‌ها، یک ساختار قدیمی تر نیز بود.   اینارسون گفت، تجزیه و تحلیل های شیمیایی و سایر تحقیقات نشان می دهد که این خانه ها در حدود سال ۸۰۰ تا ۹۰۰ میلادی، مدتها قبل از اسکان دائمی ایسلندی ها در این مکان ساخته شده است.

باستان شناسان همچنین آثاری از زندگی روزمره در این شهرک پیدا کرده اند، از جمله چندین گردنه اسپندل ساخته شده از ماسه سنگ محلی که برای ریسندگی الیاف به نخ یا ریسمان مورد استفاده قرار می‌گرفته اند. باستان شناسان همچنین آثار مصنوعی از زندگی روزمره این شهرک، از جمله چندین دوک نخ ریسی پیدا کرده اند.   چرخ های ساخته شده از ماسه سنگ محلی که برای ریسندگی الیاف داخل نخ یا ریسمان استفاده می شده است نیز در این مجموعه پیدا شده است.

بخش هایی از ساختمان قدیمی که تاکنون مورد بررسی قرار گرفته نشان می دهد که این یکی از بزرگترین خانه های مسکونی است که تاکنون در ایسلند پیدا شده است. وی گفت که این اردوگاه فصلی در استو در مقیاس و کارکرد مشابه با شهرک وایکینگ هایی بوده است که در میدوز و در نیوفاندلند در کانادا وجود دارد، که قدمت آن در حدود سال ۱۰۰۰ میلادی است. اینارسون بیش از ۲۰ سال است که یک شرکت باستان شناسی خصوصی را هدایت کرده است و از سال ۲۰۰۹ یک شهرک ویکینگ در ووگور، در سواحل غربی ایسلند را حفاری کرده است. وی در سال ۲۰۰۷ ویرانه های گلخانه را در استو کشف کرد و در سال ۲۰۱۵ کاوش این مکان را آغاز کرد. این پروژه توسط صندوق باستان شناسی ایسلند، مقامات شهری منطقه‌ای، شرکت ها و افراد محلی پشتیبانی مالی می شود.

منبع : live science