به گزارش پایگاه " اخبار معماری  "  استودیوی معماری باز پکن ( Open Architecture)، مرکز هنرهای نمایشی پینگ‌شان را به عنوان "ضد بیانیه" در برابر سایر تئاترهای عجیب و غریب که اخیراً در چین ساخته شده‌اند در نزدیکی شهر شنژن طراحی و رونمایی کرد.

استودیوی معماری باز پکن، این مرکز هنرهای نمایشی را با فرم ساده‌ای طراحی کرده تا جایگزینی در برابر سازه‌های فرمال و دیدنی که در سال‌های اخیر در سراسر این کشور ساخته شده‌اند، به نمایش بگذارد.

لی هو (Li Hu) بنیانگذار استودیو معماری باز در این‌باره گفت: "ما زمانی وارد رقابت در طراحی این مرکز هنرهای نمایشی شدیم که بسیاری در تلاش هستند که در جاهای دیگر کشور، تئاترهای عجیب بسازند، مانند تئاتر بزرگ چین که میلیون‌ها میلیون پول مالیات‌دهندگان مثل یک چشم برهم زدن صرف آن شد و ما می‌خواستیم یک بیانیه در مخالف از این اقدامات طراحی کنیم."

استودیو معماری باز در این طرح خود به جای ایجاد یک فرم بیرونی دقیق، اقدام با ایجاد مسیرهای غیرمنتظره به داخل ساختمان کرده تا سالن نمایشی در فضاهای داخلی بنا متمرکز شود.

لی گفت: "شکل این بنا که شبیه یک جعبه شناور است، بیانیه‌ای ضد دنیای طراحی تئاتر دارد، زیرا فرم‌های نمایشی را بطور کامل در این بنا نشان نمی‌دهد. در عوض ما "درام" را درون این فضا بسته‌بندی کردیم. برنامه‌ها و فضاهای غیرمنتظره، پیچ و تاب به داخل و خارج و دورزدن در هسته مرکزی فضای بزرگ تئاتر که روز و شب نمای شهری در آن فعال است. ما برای طراحی از مفهوم "جعبه چینی" الهام گرفتیم  (یک مکعب چوبی که درون آن از قطعات پیچیده‌ای تشکیل شده است - پیچیدگی درون سادگی."

اگرچه این خلاصه‌ای از ایده اصلی برای یک تئاتر مستقل است، اما استودیو معماری باز، سفارش‌دهنده را متقاعد کرد که برنامه‌اش را گسترش دهد تا یک مرکز هنری اجرا، استودیوی رقص، امکانات آموزشی و همچنین رستوران و یک کافه را شامل شود.

هوانگ ونجینگ (Huang Wenjing) دیگر مدیر استودیو معماری باز، توضیح داد: "ما خوش شانس بودیم که از سوی سفارش‌دهنده خود پشتیبانی شدیم و در نهایت به پیشنهاد ما برای طراحی مجدد، برنامه اصلی موافقت کرد، بنابراین ساختمان تئاتر بزرگ تک‌منظوره را به یک مرکز هنرهای نمایشی بسیار پایدار با برنامه‌هایی  بسیار، تبدیل کردیم و این برای جامعه محلی نیز مفیدتر است."

مرکز هنرهای نمایشی پینگ‌شان دارای یک سالن اصلی با 1200 صندلی است که در مرکز ساختمان قرار گرفته است. این سالن با پانل‌های چوبی به رنگ قرمز تیره پوشیده شده که با فضای داخلی اطراف ساختمان که تا حد زیادی سفید است در تضاد است. از نظر طراحی داخلی نیز دیوارها و صندلی‌های سالن به رنگ آبی تیره طراحی شده، در حالی که از روکش بامبو در پشت بام و بالکن‌ها استفاده ‌شده است.

ونجینگ گفت: "رنگ آبی تیره و تا حدودی مرموز برای دیوارهای داخلی بافت تئاتر بزرگ انتخاب شده تا آن را به خوبی با رنگ زرد گرم صفحات بامبو در سقف و پشت صندلی‌ها در تضاد قرار دهد. رنگ آبی راهی برای ادای احترام ما به متن اقیانوس است، زیرا شنژن یک کلانشهر نیمه گرمسیری در نزدیکی دریا است؛ آبی همچنین رنگ اصلی پارچه‌هایی است که مردم محلی هاکا می‌پوشند."

در کنار تئاتر اصلی یک لابی با دیوار شیشه‌ای و محوطه ورودی قرار دارد که امکان دسترسی به سالن کوچک‌تر که شبیه یک جعبه سیاه است را نیز فراهم می‌کند. این سالن کوچک، ورودی از داخل به شکل یک طاق دارد که به ساختمان اصلی الساق شده تا در کنار مجتمع یک منطقه سایه‌دار فراهم کند.

این تئاتر با یک باغ در دسترس عموم قرار دارد که با یک راه‌پله به بیرون ساختمان می‌رسد تا کافه و استودیوهای آموزشی را به هم متصل کند.

به طور کلی، استودیو معماری باز، این ساختمان را به عنوان فضایی فراگیر طراحی کرده و معتقد است که این نوع نگرش باید توسط سایر معماران در چین نسبت به ایجاد ساختمان‌های فرهنگی اتخاذ شود.

ونجینگ گفت: "مطمئناً می‌توانید برای یک اپرای با کیفیت به این تماشاخانه بیایید، اما همچنین می‌توانید در آن قدم بزنید تا از تمام باغ‌های کنار آن لذت ببرید و با خوشحالی از باغ پشت بام که به شکل گسترده همراه با منظره‌ای پانوراما است، شگفت زده شوید."

وی ادامه داد: "همچنین می‌توانید برای بعضی از کلاس‌های رقص یا تمرین خواندن یا تمرین‌های گروهی کوچک به این مکان مراجعه کنید. آنچه برای ما مهم بود، نگرشی است که یک ساختمان فرهنگی شهر باید داشته باشد، نه فقط شوک و هراس از فرم آن، بلکه توانایی فراهم آوردن یک سرپناه پذیرایی برای قلب و روح همه اقشار مردم برای زندگی کردن."

لی هو و هوانگ ونجینگ استودیو معماری باز را در سال 2003 در نیویورک تأسیس کردند و پنج سال بعد دفتر پکن خود را افتتاح کردند. این استودیو پیش از این، یک سری مخازن سوخت فرودگاه را به فضاهای گالری در شانگهای تبدیل کرده و یک گالری هنری شبیه غار را درون یک تپه ماسه‌ای در کینگهوانگداو ساخته‌ است.

منبع:هنرآنلاین